Turnalar

"Birbirimizi anlamamız için aynı dili konuşmamıza gerek yok. Ezildikten sonra hepimiz aynı şarabız" -Kazım Koyuncu

Hoşgeldiniz

Yayın yok.

Pir Sultan Abdal'ın kız kardeşi ''Ecemi Sivas'ta astılar'' der. 1993 Temmuzun'da Pir Sultan Abdal bir daha asıldı. Tarihte önemli şairler iki kez asılırmış. ( ECE AYHAN )

14 Ağustos Sivas,İmranlı'da Hasret Gültekin ismi taşıyan parkın açılışına katıldık daha sorasında Hasret Gültekin'in Köyünde bulunan Cemevine Hediye ettik Pankartımızı Deli Derviş olarak

Deli Derviş

DELİ DERVİŞ: "Demiri demirle dövdüler; biri sıcak biri soğuktu. İnsanı insanla kırdılar; biri aç biri toktu."

Profilimin tamamını görüntüle

İzleyiciler

Aşık Veysel ile Fikret Kızılok'un hikayesi

: Fikret Kızılok, henüz genç. Bir plak çıkarmak istiyor. Plağa iki şarkı seçmiş, büyük usta Aşık Veysel'den; Söyle Sazım ve Yumma Gözün Kör Gibi... Gazeteci arkadaşı Arda Uskan'la Aşık Veysel'in Sivas- Sivrialan'daki köyüne gittiler. Arda Uskan röportaj yapacak, Kızılok da şarkıları için izin isteyecek. İki gün kalıyorlar o evde. Aşık Veysel, bir gece gözlerinin nasıl kör olduğunu anlatıyor onlara; ''"Tek gözüm zaten görmüyordu. 'Kırlangıç Uşağı' diye seyyar doktorlar vardı. Onlar göz açarlardı, göz doktoruydular. Babam rahmetli, gösterdi, baktılar. 'Sağ gözü ışık görüyor, üzerindeki perdeyi alırsak açılır. Akdağmadeni'ne getir, orada tedavi edelim' dediler. Onlar gittiler, bizde bir sevinç fakat fakirlik var. Babam para bulacak da götürecek, açtıracak! O arada öküzün önünden saman irisini, tozunu, toprağını temizlemek için ahıra girdik. Öküz bağlıydı. Hayvan kafasını böylesine sallayınca boynuzunu tam gözümün üstüne vurdu. Sağ gözüm de aktı gitti. O ışık da kayboldu." Aşık Veysel susuyor, Kızılok eline gitarını alıyor, çalıyor... Sonra bir cesaret büyük ozandan şarkılarını istiyor, cebinde 250 kuruş telif parası... Aşık Veysel gülümsüyor; O parayı al şirketine götür, gazoz parası yapsınlar. Ama sen güzel söylüyorsun oğlum. İstediğin şarkımı kullanabilirsin'' diyor. Bu sözlü anlaşmadan birkaç ay sonra Fikret Kızılok'un ilk plağı çıkıyor. Plak satış rekorları kırıyor ve Kızılok Altın Plak kazanıyor. Kazandığı Altın Plak'ı götürüp ustasına, Aşık Veysel'e hediye ediyor. Aşık Veysel 21 Mart 1973'de hayatını kaybettiğinde, Kızılok, ''Ustam öldü, toprak oldu. Ustamın parmaklarına değen bu sazın da toprak olması gerekir. Artık ona can veren parmaklar yok'' diyerek Veysel'in mezarı başında sazını kırıyor. Ve bir süre müziğe veda ediyor.

Leylim Leylim, Ahmed Arif

" Seni tanıyabilmek, sana rastlamak bile büyük mutluluktur, insan olana. Kaldı ki bu kadarlıkla da kalmadı, durmadı benim şansım, ötelere taa derinlere aldı başını.. Ne güzelsin can ! Sensin mutlak Pir Sultan Abdal dedemin ' Hey dost ' dediği... "

RÖPARTAJLAR

ALİŞAN BULUT
HEMŞİNLİLER
HASANKEYF
PİNHA DOĞAL TAŞ
Hacı Bektaş-i Veli
KADINCIK ANA
Sîmir Rûdan
FIRTINA
BAHUR (BUHUR)
ALİ YILDIZ
ZAMBIR
Ana Sayfa
GÖKKUŞAĞINDA YAŞAM
ÜÇ YANLIŞ BİR DOĞRU
Cangül Kanat

Hazırlayan : Mustafa Baş ( Kocaeli )

Hasan Hüseyin Korkmazgil Şair ve Yazar (D.1927,Gürün Sivas-Ö.26.02.1984,Ankara) ilkokulu doğduğu yerde bitirdikten (1939) sonra 1942’de parasız yatılı sınavını kazanarak ortaokulu Niğde ortaokulunda,liseyi Adana Erkek lisesinde (1948)okudu. Ailenin yedi çocuğu içinde tek okuyan sadece oydu. İlkokulu babasının hademelik yaptığı okulda okudu. Ortaokula gidemedi; Ziraat Bankası şubesinde getir götür işlerinde çalışmaya başladı. Çalıştığı bankanın müdürü Hasan Hüseyin’le yakından ilgilendi ve parasız yatılı okul sınavlarına girmesine önayak oldu. Hasan Hüseyin, Adana Erkek Lisesi'ni 1948'de, Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü'nü 1950'de bitirdi. Gazi Eğitim Enstitüsü’nü bitirip Türkçe öğretmeni olarak K.Maraş, Göksun'da öğretmenliğe başladı. *Şiirleri Kavel (1963) Temmuz Bildirisi (1965) Kızılırmak (1966) Kızılkuğu (1971) Ağlasun Ayşafağı (1972) Oğlak (1972) Acıyı Bal Eyledik (1973). Kelepçemin Karasında Bir Ak Güvercin (1974) Koçero Vatan Şiiri (1976) Haziran'da Ölmek Zor (1977) Filizkıran Fırtınası (1981) Acılara Tutunmak (1981) Işıklarla Oynamayın (1982) Tohumlar Tuz İçinde (1988) Kandan Kına Yakılmaz (1989) *Mizahi Hikaye Öhhöööö! (1964) Made in Türkey (1970) Bıyıklar Konuşuyor (1971). Gezi Bağdat Basra Yollarında (1974) Çocuk Kitapları Eşeğin Gözyaşları Aşıcı Baba Ormanın Öcü Ressamın Bıldırcınları Becerikli Çocuğun Düşleri Bestelenen şiirleri Hasret Gültekin - Acıyı Bal Eyledik Acıyı bal eyledik, Hasret Gültekin - Acıyı bal eyledik Amenna, Ahmet Kaya - Amenna Acılara Tutunmak, Ahmet Kaya - Acılara Tutunmak Berivan, Grup Yorum Güzel Günler, Ahmet Kaya - Güzel Günler Halay Havası, Ahmet Kaya - Halay Havası Haramiler, Ahmet Kaya - Haramiler Kadınlar, Ahmet Kaya - Kadınlar Kerbelâ Uzak Değil - Grup Yorum - Munzur Dağı Haziranda Ölmek Zor, Grup Yorum - Haziranda Ölmek Zor Şiddet, Ahmet Kaya - Şiddet Ortadoğu, Ahmet Kaya - Ortadoğu Temmuz, Grup Baran - Temmuz /

Yavuz Çetin'e Özlemle..

Türk Rock ve Blues müziğinin belki de gelmiş geçmiş en büyük sanatçılarından birisi. Gitarı kullanma yeteneğiyle dinleyenleri müziğine aşık eden bir müzisyen. 25 Eylül 1970'de Samsun'da doğdu Yavuz Çetin. Daha küçük yaşlarda müzisyen olacağı belliydi. Herkesin bu dünyada bir rolü vardı, onun rolü ise müzisyenlikti. İlk olarak curayı aldı eline, daha 10 yaşında. Daha sonra bağlamayla tanıştı ve bağlama çalmayı öğrenmesi uzun sürmedi. 15 yaşında ise Akustik Gitar çalmaya başladı. Daha Haydarpaşa Lisesi'nde okurken müzik yeteneği ile herkesin dikkatini çekmeyi başarmıştı. Lisede, okul arkadaşı olan Ercan Saatçi ile yaptıkları "I Will Cry" adlı çalışmayla Hey dergisi yarışmasını kazandı. Müzisyen olacaktı, bunun için doğmuştu. Bu yüzden Marmara Üniversitesi Müzik Bölümü'ne girdi ve üniversite hayatı boyunca elinden elektro gitarı hiç bırakmadı. Çalıştığı grup Labirent ile katıldığı Yıldız Teknik Üniversitesi Müzik Yarışması'ndan birçok ödül aldılar. Yaşamı boyunca 1960'lı ve 1970'li yılların Rock Blues müziklerinden etkilendi. Daha sonraları yaptığı beste ve söz çalışmalarında Rock ve Blues müziğinin ruhunu yansıttı. Ayrıca Erkan Oğur’la birlikte oluşturdukları perdesiz gitar performansının da yer aldığı "Dünya" isimli enstrümantal şarkı, Sinan Çetin’in yönettiği Propaganda filminde kullanıldı.

Cinsiyet, sadece erillik ya da dişilik olarak tanımlanamaz. İki türden oluşmaz ve bir organa bağlı değildir. Biyolojik cinsiyet ve cinsiyet kimliği aynı ya da farklı olabilir. Cinsiyet; çeşitlidir, değişkendir ve rengârenktir, tıpkı bir gökkuşağı gibi. Kırmızı, Turuncu, Sarı, Yeşil, Mavi, Mor.

Hasret Gültekin

gökyüzünde bulutları ayırmıştım berraklamıştım göğe az, toprağa çok bakardım derken geldi hayyam ve hayyam ve ben bizce muhteşem o insan yarası toprağı şarap döker, öper ve tepelerdik hayyam…ustası işin derdi yok sonu bu gidişin iyiydi, muhabbetimiz bitti arada uçurum yarık ve derken o denli çıkageldi bir kıçı kırık ensesi benli… Mayıs 1991

Sayfalar

FIRTINA
ALİŞAN BULUT
Sîmir Rûdan
KADINCIK ANA
Hacı Bektaş-i Veli
PİNHA DOĞAL TAŞ
HASANKEYF
HEMŞİNLİLER
BAHUR (BUHUR)
ALİ YILDIZ
ZAMBIR
GÖKKUŞAĞINDA YAŞAM
ÜÇ YANLIŞ BİR DOĞRU
Cangül Kanat

Gülten Akın

Ah, kimselerin vakti yok Durup ince şeyleri anlamaya Kalın fırçalarını kullanarak geçiyorlar Evler çocuklar mezarlar çizerek dünyaya Yitenler olduğu görülüyor bir türküyü açtılar mı Bakıp kapatıyorlar Geceye giriyor türküler ve ince şeyler “Memelerinde biraz irin, biraz balık ve biraz gözyaşı Bir dev oluyorsun deniz deniz deniz Sisin dere ağızlarından sokulup akşamları Fındıklarımızı basıyor Neyleriz kararan tomurcukları Çocuklarımıza yalvarıyoruz: Aç durun biraz Tecimenlere yalvarıyoruz: Bir 'Hotel' bir gizli evlenme az çiziniz Bir banka az çiziniz bir yalvarma Bizden size ve sizden dışardakilere Karılarımızı yolluyoruz tırnaklarını kesmeye ve demeye -Evet efendim- Çocuklarımızı yolluyoruz dilenmeye Bizler gidiyoruz yatağımız tanrıya emanet Yazların motorlu çingeneleri Ah, kimselerin vakti yok Durup ince şeyleri anlamaya Baba evleri, ilk kez girilen ırmağa dönüş Toprağa tutku, kendinden dolayı Kulaklarımızı tıkıyoruz: Para para para Kulaklarımızı açıyoruz: Kavga kavga kavga Sorar belki biri: Kavga ama neden kavga Komşumuza sonsuz balta, karımıza yumruklar içinde -Bilmiyoruz neden kavga. Sonra kasabamızın cezaevinde Silgimizi göz önüne yerleştiriyoruz Günlerimizi iterek genişletiyoruz Yer açıyoruz karılarımızı düşünmeye Bizsiz geçen menevşeyi düşünmeye Durup ince şeyleri anlamaya Kimselerin vakti olmasa da Okulların kadın öğretmencikleri Tatil günlerini çoğaltsalar da Kutsal nemiz varsa onun adına Gözlerimiz için bağlar dokusalar da Birikimler ve çizgiler gitgide gitgide Açmaya ilk yaz çiçekleri Bir gün birileri de öte gecelerden Islık çalarlar yanıt veririz”

PİNK FİLMİ

Hayır’ın anlamı hala anlaşılamamış bir toplum olarak mutlaka izlememiz gereken bir film. Pink, Ritesh Shah tarafından yazılan ve Rashmi Sharma Telefilms, Sheel Kumar ve Shoojit Sircar tarafından hazırlanan Aniruddha Roy Chowdhury tarafından yönetilen, 2016 yapımı Hint filmidir. Minal, Falak ve Andrea birlikte aynı evde yaşayan üç kadındır. Ortak arkadaşları Vishwajyoti sayesinde tanıştıkları Dumpy ve Rajveer ile birlikte yemek yerler ve içki içerler. Fakat işler değişir ve erkeklerden Rajveer yaralanır. Film bu noktadan sonra başlıyor. Filmin kurgusu olayın nasıl gerçekleştiğini izleyiciye izletmeden film boyunca süreci takip etmemizi sağlıyor. Filmi ataerkil sistemde sunulmuş toplumsal zihniyet bakış açısıyla mı, yoksa tarafsız, bahanesiz, amasız bir bakış açısıyla mı izleyeceğiniz size kalmış. Ne de olsa sonunda düğümü çözeceksiniz. İlk yarısında olayın yaşanma sürecini ele alan filmimiz, kadınlara biçilen namus anlayışını eleştirip, sadece kadınların uymak zorunda olduğu düşünülen sosyal normları çok iyi ifade ediyor. Toplumsal problemi, din faktörünü dışarda bırakıp tüm insanlığa seslenerek analiz ediyor. Toplumsal kültür ve ahlak standartlarına uymayan kadınlara yönelik algıyı, baskıyı ve tutumları da gözler önüne seriyor. Filmde, erkeklerin kurduğu ‘Gelenekleri sürdürmek istiyorum, birileri kadınlara hadlerini bildirmeli.’’ Cümlesine karşılık, kadınların cümlesi ‘’Seninle problemim var, seninle, kullandığın dille, kirli düşüncelerinle’’ olmuştur. Filmin diğer yarısı ise mahkeme sürecine odaklanıp, adalet duygusunu derinden hissetmemizi sağlıyor. Kızların avukatı yazılı olmayan ‘’Bir kızın Güvenlik Kılavuzu’’ kurallarına dikkat çekiyor. ‘Bir kadın gecenin bir yarısı sokağa çıkamaz bu erkekler tarafından arandığı anlamına gelir. Erkeklerle birlikte içki içemezler, eğer içki içerlerse erkek onunla yatmak istediği anlamını çıkarır. Bir kadın bir erkekle arkadaşça gülümseyerek konuşmamalı çünkü erkek bunu ipucu olarak alabilir. Bütün bunları erkekler yapabilir bu onlar için riskli değildir, ahlaksızlık değildir ama kadınlar yaparsa fahişeliktir. Toplum algısı bu yöndedir. Sonuç olarak; ‘’Buraya kadar yanlış yöne çaba sarf ettik. Erkeklerimizi kurtarmalıyız, kızlarımızı değil. Çünkü; Erkekleri kurtarırsak kızlarımız güvende olur.’’ Filmimize bir diğer açıdan bakacak olursak; Nüfuslu birinin yeğeni oldukları için erkekler, Hint polisini, avukatını, hastane doktorunu, otel çalışanını satın alabilmiş, kızların komşularının ifadelerini kendi lehine çevirebilmişlerdir. Fakat bu film, eğer o ülkede olması gereken hukuk ve bağımsız yargı varsa güçlü olanında suçlu olduğunun ispatlanabileceğini anlatabilmiştir. Ve filmde en önemli vurgumuz ‘Hayır’. Hayır, sadece bir kelime değildir, tam bir cümledir. Daha fazla açıklamaya ihtiyacı yoktur. Bu erkekler bilmelidirler ki hayır, hayır demektir. Tanıdık, arkadaş, sevgili olsun ya da seks işçisi olsun, hatta kendi karınız olsun. Hayır, hayır demektir. Ve biri hayır derse durursunuz." İyi seyirler… Kendinizi bulmaya doğru yola çıkın. Neden karamsarsınız? Yürümeye başlayın. Zaman bile sizin varlığınızı arıyor. Zaman sizi de arıyor. Giyim kuralları; Fazla düşünmeyin ve onlara sadece giysi olarak bakın… Tüm kısıtlamaları yıkın ve onlardan kendinize silah yapın. Onları silah olarak kullanın. Kendinizi bulmaya doğru yola çıkın. Neden karamsarsınız? Yürümeye başlayın Zaman bile sizin varlığınızı arıyor? Zaman sizi de arıyor. Karakteriniz iyiyken bile neden yüzünüz asık? Günahların sizi yargılamaya hakları yok. Yargılama hakkı! Kendinizi bulmaya doğru yola çıkın. Neden karamsarsınız? Yürümeye başlayın. Zaman bile sizin varlığınızı arıyor. Sosyal normları yakın… Onlar hain birer tuzak. Siz fitilin üstündeki küçük ışık değilsiniz. Siz öfkenin ateşisiniz. Kendinizi bulmaya doğru yola çıkın. Neden karamsarsınız? Yürümeye başlayın. Zaman bile sizin varlığınızı arıyor. Zaman sizi de arıyor. Şalınızı bir bayrak gibi sallayın. Devrim yaratın. Gökyüzü de korkacak! Şalınız düşerse bir depreme sebep olacak. Bir depreme Kendinizi bulmaya doğru yola çıkın. Neden karamsarsınız? Yürümeye başlayın. Zaman bile sizin varlığınızı arıyor. Zaman sizi de arıyor. Pink Filmi kapanış şiiri HAZIRLAYAN :SEVİL TOPAL

Frida Kahlo

Deli Derviş

“Ver Tulumun Hakkını”

“Yaşamı ve müziği karikatürize edilmiş bir yörenin dertli çalgısıdır tulum. Dağlarda güneş duası eden bir halkın ömrünün fon müziğidir. Yıllarca İskoç gaydası sanıldı. Bugün artık tanındı ve bağlı olduğu topraklardan çok uzaklara bile sesini duyurabiliyor. Fakat halkından alınıp farklı kalıplara dökülen yüzyıllık ezgiler sessizce yok oluyor''

Zeki Müren

Zeki Müren, Bursa'nın Hisar semtinde Kaya ve Hayriye Müren çiftinin tek çocuğu olarak dünyaya geldi. Ailesi Bursa'ya Üsküp'ten göç etti. Babası ailesini kereste tüccarlığı yaparak geçindiriyordu. 11 yaşında sünnet olan Zeki Müren çelimsiz, ufak tefek bir çocuktu. İlkokulu Bursa Osmangazi İlkokulunda (sonradan Tophane İlkokulu ve Alkıncı İlkokulu) okudu. Henüz ilkokuldayken yeteneği öğretmenleri tarafından keşfedildi ve müzikli okul müsamerelerinde baş rolleri oynamaya başladı. Hayatındaki ilk rolü, bu müsamerelerden birindeki çoban rolüdür. Ortaokulu yine Bursa'da, Tahtakale'deki 2. Ortaokulda tamamladı. Ortaokulu bitirdikten sonra babasına İstanbul'a gitme arzusunda olduğunu açıkladı ve onun da onayıyla İstanbul'daki Boğaziçi Lisesi'ne yazıldı. Bu okulu birincilikle bitirdi. Olgunluk imtihanlarını pekiyi dereceyle verip İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisine (şimdiki Mimar Sinan Üniversitesi) girdi.Yüksek Süsleme Bölümü Sabih Gözen atölyesinden mezun oldu. Desen çalışmalarını öğrencilik yıllarından başlayarak pek çok kez sergiledi. 1950 yılında henüz üniversite öğrencisiyken TRT İstanbul Radyosunun açtığı ve 186 adayın katıldığı solist sınavını birincilikle kazandı. 1 Ocak 1951'de, İstanbul Radyosunda canlı olarak yayımlanan bir programda ilk radyo konserini verdi ve bu konseri çok beğenildi. Bu konserde kendisine eşlik eden saz ekibi Hakkı Derman, Serif İçli, Şükrü Tunar, Refik Fersan ve Necdet Gezen'den oluşuyordu. Konserden sonra Hamiyet Yüceses stüdyoyu arayarak kendisini tebrik etti. O yıllarda TRT Ankara Radyosu Anadolu'da en çok dinlenen radyo idi ve İstanbul Radyosu Anadolu'dan net olarak dinlenemiyordu. Aynı hafta klarnet sanatçısı Şükrü Tunar Müren'i Yeşilköy'deki kendisine ait plak fabrikasına götürerek yine kendi eseri olan "Muhabbet Kuşu" şarkısını plağa doldurttu. Bu plak sayesinde Müren tüm Anadolu'da tanındı. Maksim Gazinosu sahnelerinde aralıksız 11 yıl Behiye Aksoy ile dönüşümlü olarak sahne aldı. 1976'da Londra'daki Royal Albert Hall'da konser vererek bu mekânda sahne alan ilk Türk sanatçı oldu. Zeki Müren 600'ü aşkın plak ve kaset doldurdu. Plağa okuduğu ilk şarkı Şükrü Tunar'ın "Bir Muhabbet Kuşu" güfteli şarkısıdır. Müren 1955'te "Manolyam" adlı şarkısıyla Türkiye'de ilk kez verilen Altın Plak Ödülü'nü kazandı. 1991 yılında Devlet Sanatçısı seçildi. 300 dolayında şarkı besteledi. On yedi yaşındayken bestelediği "Zehretme hayatı bana cânânım" mısrasıyla başlayan acemkürdi şarkı bestelediği ilk şarkıdır. "Şimdi Uzaklardasın" (suzinâk), "Manolyam" (kürdilihicazkâr), "Bir Demet Yasemen", "Gözlerinin İçine Başka Hayal Girmesin" (nihavend) güfteli, "Elbet Bir Gün Buluşacağız" gibi şarkıları sık sık okunan, en sevilen şarkılarıdır. Zeki Müren bu şarkıları plaklara da okumuştur. Zeki Müren kalp rahatsızlığı ve şeker hastalığı nedeniyle hayatının özellikle son 6 yılında sahne hayatından ve medyadan uzaklaştı. 24 Eylül 1996 günü, TRT İzmir Televizyonunda kendisi için düzenlenen tören sırasında geçirdiği kalp krizi sonucu hayata gözlerini yumdu. Cenazesi büyük bir halk kalabalığının katıldığı büyük bir törenle kaldırıldı. Mezarı, doğum yeri olan Bursa'da Emirsultan Mezarlığı'ndadır. Ölümünün ardından sanatçının Bodrum'da son yıllarını yaşadığı evi Kültür Bakanlığı'yla yapılan protokol ile Zeki Müren Sanat Müzesi'ne dönüştürüldü ve 8 Haziran 2000 tarihinde ziyarete açıldı.

Kürt Ozanı Dengbej Şakiro Gerçek ismi Şakir Deniz

Şakiro’nun hayatını sizlere aktaracağız.Şakiro ,Kürtler arasında bambaşka yeri olan bir kişiliktir.Sesi ve okuduğu eserle Kürtler’in hafızasında yer edinmeyi başarmıştır. Şakiro Nerelidir? Şakiro, 1936 yılında Ağrı’da doğmuştur. Şakiro,kendisi gibi dengbej olan Resoyê Gopala‘nın öğrencilerindendir.Şakiro Ağrı’nın Toprakkale köyünde doğmuştur.Babasının ismi Bedih Deniz’dir.Şakiro ve ailesi defalarca zorunlu olarak göç etmek zorunda kalmışlardır. Şakiro’nun Dengbej Hayatı? Dengbej türkü,şarkı söyleyen sanatçı anlamında kullanılmaktadır.İşte Şakiro’nun Dengbejliğe giden hayatı.. Şakiro’nun denbebejliği (sanatçılığı) aslında kendisinden çok önceleri yaşayan kendi gibi ünlü dengbej olan dengbêj Evdalê Zeynıkê’nin de köyü olan Tutak’ın Cemalverdi köyüne göç etmesiyle başlar. Burada Evdalê Zeynıkê’yi görmüş olan meşhur dengbêj, Bedihê Kor (Bedihê Çevşuşe)da yaşadığından, Şakiro kendisinden çok etkilenir. Küçük yaşlardan, 18, 19 yaşına kadar Cemalverdi köyünde yaşayan Şakiro, Bedihê Kor’dan dengbêjlik hakkında çok şey öğrenir. Daha sonrasında ise bir çok Kürt bölgesini gezip, bir çok dengbêj ile tanışıp, yavaş yavaş isminden söz ettirmeye başlar. Tanındıkça dönemin meşhur dengbêjleri ile de tanışıp, onlarla gezer. Bunlar; Mıstefayê Çiftbori, Feqiyê Qızqapanê, Kazoyê Garısya, Ferzê, Evselamê Koşkê ve Şakiro’nun hocası olacak dengbej olan Resoyê Gopala (Reso). Şakiro ,Resoyê Gopala tanınmış ismiyle Dengbêj Reso ile birlikte köy köy, bölge bölge gezer. Kürtler arasında güzel sesinden dolayı Şakiro’ya “Kewê Ribat” (Rabat Kekliği) ve “Şahê Dengbêjan” (Dengebejlerin Şahı) olarak da anılmaktadır. Ondaki “xulxulandin-hawînî” (gırtlak yapma) çok az dengbêjde görünen özelliklerinden en önemlilerindendi. Şakiro’nun Eserleri Kasetleri elden ele dolaşan ,yüzlerle ifade edilen klamları ile Sözlü Kürt Edebiyatı’na adını altın harflerle yazdıran Şakiro geride hafızalara kazınacak eserler bırakmıştır.En tanınmışları Gulê Dêran, Şerê Mala Nasir, Eliyê Pûrto, Nêçîrvano, Geliyê Zîlan, Esmer, Kejê ve Sebrê gibi onlarcası.. Şakiro’nun eserlerinde bir hikaye barınmaktadır.Örneğin aşk destanı olan Siyabend ile Xecê ile Rus’lara karşı savaşan Bişarê Çeto eseri gibi. Şakiro öldüğünde arkasında muazzam eserler bırakmış olmasına rağmen amatör bir şekilde eserler yayınlanmıştır. Onu stüdyoya sokmaya çalışan tarihçi Mahmut Akyürekli’yi, “Orada dinleyici yok, ılık su dolu tas yok, hepsinden önemlisi oturulacak minder yok” diyerek reddetmişti.

Basit teması. Blogger tarafından desteklenmektedir.